بهبود و درمان زخم

دستگاه نوردرمانی فراپرتوی بایوپترون با ارائه یک فناوری خارق العاده توانسته است درمانی موثر و اقتصادی برای زخم های پیچیده و غیر قابل بهبود در هر قسمت از بدن، از جمله زخم های ناشی از دیابت ، بیماری های عروقی ، فشار خون بالا و زخم بستر و سایر مشکلات ارائه دهد.

دستگاه فراپرتوی بایوپترون به صورت کاملا منحصر به فرد و به طرز قابل توجه ای فرآیند های بازسازی طبیعی بافت ها را برای بهبود سریع تر زخم با کمترین اثر جای زخم (اسکار) افزایش می دهد. این فناوری همچنین خطر عفونت را بشدت کاهش می دهد ، تعداد دفعات پانسمان های زخم را به حداقل می­رساند، مدت زمان بستری در بیمارستان را کاهش می دهد و باعث سرعت بخشید به بهبودی کلی می شود.

عملکرد بایوپترون از دیدگاه بالینی و درمانی در موارد ذیل ارزیابی و تایید شده است:

• زخم­ بعد از جراحی
• زخم ناشی از سوختگی
• پیوند پوستی
• زخم وریدی
• زخم بستر (زخم های فشاری)
• زخم پای دیابتی

نوردرمانی فراپرتوی بایوپترون می­تواند روند بازسازی سلولی را تسریع ببخشد و خطر عفونت و شدت درد را در طول کل دوره ی درمان کاهش دهد.

بافت های بازسازی شده ناشی از نور درمانی توسط دستگاه بایوپترون دارای خاصیت ارتجاعی و کشسانی ایده آل تر، ظاهر کاملا طبیعی و با حداقل اثر اسکار هستند.

فراپرتوی بایوپترون چگونه می­تواند زخم را درمان کند؟

• فراپرتوی بایوپترون حرکت و مهاجرت فیبروبلاست ها را افزایش می­ دهد:

در هر زخمی، فرآیند بازسازی بافت نقش اصلی و محوری در درمان زخم را دارد. فراپرتوی بایوپترون تحرک فیبروبلاست های تازه تشکیل شده را بعنوان مهمترین عامل تشکیل بافت جدید، افزایش می دهد که یک فرآیند اساسی در درمان زخم می باشد. بنابراین فراپرتوی بایوپترون به طور فعال به بازسازی سریع و سالم پوست آسیب دیده کمک می کند.

• فراپرتوی بایوپترون تولید کلاژن را افزایش می­ دهد:

فراپرتوی بایوپترون تولید کلاژن درون زا سلولی را افزایش می دهد که این عامل به بافت های پیوندی تشکیل شده ساختار و ثبات لازم برای کشش و استحکام تشکیل بافت پوست را می دهد. فراپرتوی بایوپترون باعث سرعت بخشیدن به بهبودی بافت در یک حالت سالم و عملکردی می شود. (De Melo و همکاران، 2016)

• فراپرتوی بایوپترون خونرسانی مویرگی را بهبود می بخشد:

فراپرتوی بایوپترون سرعت جریان خون را در مویرگهای تحت تابش افزایش می دهد که در نتیجه رسانش اکسیژن و مواد مغذی به سلول های آسیب دیده جهت ترمیم افزایش می یابد. فراپرتوی بایوپترون هر آنچه را که سلولهای تازه تشکیل شده برای بازسازی بافت مطلوب سالم نیاز دارند تامین کرده و به سلولهای جدید ارائه می دهد. (Samoilova  و همکاران، 2008)

• فراپرتوی بایوپترون باعث بهبود فرآیند رگ زایی می شود:

از مهمترین شاخص های زخم های مزمن خون رسانی ضعیف می باشد، که فرآیند بهبودی را کند و طولانی می­ کند. فراپرتوی بایوپترون با ایجاد مویرگ های جدید باعث افزایش رگ زایی می شود. افزایش تعداد و همچنین رشد طول مویرگ ها در اثر تابش فراپرتوی بایوپترون به بازسازی سریع تر بافت سالم و کاهش زمان درمان می کند. (Gasparyan  و همکاران ، 2005)

• فراپرتوی بایوپترون خطر عفونت را کاهش می دهد و سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند:

عفونت یکی از عوامل اصلی خطر در زخم های باز مزمن می باشد که در روند بهبود زخم تأثیر منفی می گذارد. فراپرتوی بایوپترون حاوی نور آبی است ، که به دلیل اثر ضد میکروبی ذاتی بسیار مشهور است که البته هیچگونه اثر تحریک حساسیت زایی نیز ندارد. استفاده منظم از بایوپترون از بروز عفونت باکتریایی جلوگیری می کند (Opel و همکاران ، 2015). به موازات این ، فراپرتوی بایوپترون فاکتور IL-6 را افزایش می دهد ، که باعث افزایش تولید آنتی بادی IgM توسط لنفوسیت های بتا می شود و از این طریق می توان از پاتوژن های منتقل شده از طریق خون مقابله کند (Fenyo وهمکاران، 1992). بایوپترون همچنین ترشح IFN-γ را نیز تقویت می کند که باعث تقویت عملکرد میکروب کشی و ضد ویروسی سلول های کشنده طبیعی می شود (Zhevago ، 2006).

• فراپرتوی بایوپترون التهاب را کاهش می دهد:

فراپرتوی بایوپترون تولید سیتوکین های پیش التهابی مانند TNF-α را کاهش می دهد و سیتوکین های ضد التهابی مانند TGF-β و IL-10 را در منطقه تحت تابش افزایش می دهد و به طور موضعی التهاب اپیتلیوم آسیب دیده را به شکل موثری کاهش می دهد. (Falus و همکاران 2011 ، ژهواگو 2006).

• فراپرتوی بایوپترون درد را تسکین می دهد:

وجود درد مداوم و غیر قابل تحمل در بیمارانی با زخم های مزمن بسیار آزار دهنده می باشد. درد باعث آسیب به بهبودی زخم و کاهش روند ریکاوری بیمار می ­شود. درمان با استفاده از فراپرتوی بایوپترون با تحریک و افزایش تولید نیتریک اکسید باعث کاهش تحریک اعصاب محیطی سوماتیک می شود و از طرفی به دلیل اتساع عروق از تجمع فاکتورهای ایجاد درد با افزایش جریان خون جلوگیری می­ کند و به طور موازی درد ایسکمیک را کاهش می یابد (Gaspariyan و همکاران ، 2005 ؛ Samoilova و همکاران ، 2008).